Zakelijke informatie:

Naam: Thomas de Kleer

Klas: 4B

Naam van de voorstelling: Anne

Hoofdrolspeler: Anne Frank(Rosa da Silva)

Waar heb ik de voorstelling gezien: Theater Amsterdam

Wanneer: 1-4-2015

Met wie: Thijs de Kleer, Claudia Smit en Lieske de Kleer (familie)

Waarom heb je voor deze voorstelling gekozen?

Ik heb voor deze voorstelling voornamelijk gekozen omdat ik er veel positieve recensies over hoorde, onder andere van andere familieleden. Mijn drie neefjes die er samen met hun ouders heen waren geweest, zijn vooral erg overtuigend geweest. Hiernaast had ik ook al op tv verschillende reclames gezien en had ik door de stad al een paar posters zien hangen. Sowieso houden mijn ouders erg van toneelstukken en het plan was, voor het bestellen van de kaartjes al, om op deze dag naar Amsterdam te gaan om het achterhuis te bezoeken. Nadat we erachter kwamen dat dit toneelstuk op dezelfde dag draaide hoefde we niet lang na te denken. Daarom was het bezoek aan de musical Anne natuurlijk nog mooier.

Wat vond je van deze voorstelling, wat heb je gezien?

Ik vond dit een mooi toneelstuk, goed gespeeld en een erg mooi decor. De hoofdrolspeelster, Rosa da Silva, speelt erg goed hoe Anne Frank zelf geweest moest zijn. Ook de rest van de cast kwam erg goed overeen met hoe ik me voorstel hoe bijvoorbeeld de ouders van Anne Frank moeten zijn geweest. Het decor was erg knap gedaan met onder andere een boom, een huis op het Merwedeplein en een doorsnede van het achterhuis. Vooral dit laatste is erg knap gemaakt, alle kamers waren goed zichtbaar en wanneer dit niet zo was draaide het hele bouwsel rond. Het toneelstuk gaat over het leven van Anne Frank vanaf ongeveer 1942. Anne Frank was een joods meisje met Duitse ouders. Aangezien, vanaf 1933, Hitler aan de macht kwam in Duitsland en de joden het steeds slechter kregen, verhuisde de familie Frank naar Nederland. Vader Otto Frank, Moeder Edith Höllander en Anne’s zusje Margot Frank vestigen zich op het Merwedeplein in Amsterdam. Het toneelstuk is in een soort van droom perspectief vertelt namelijk dat Anne het als student, jaren na de oorlog, vertelt aan een uitgever in een restaurant in Parijs. Hier begint het stuk ook. Anne komt binnen in een restaurant en komt een uitgever tegen aan wie ze het verhaal vertelt. Hij wilt het eigenlijk lezen maar Anne heeft zichzelf belooft dat ze het alleen mensen zou laten lezen die van haar houden. Anne woont op het Merwedeplein en is op het begin van het verhaal jarig, 13 jaar wordt ze. Het is een leuke dag met vrienden en vriendinnen en haar leukste cadeau is een dagboek die ze vanaf deze dag elke dag bijhoudt. Goed is te zien dat de toneelspeelster die zelf echt geen 13 jaar meer is, mooie kleren aan heeft en erg doet denken aan iemand in 1942. Een paar dagen na haar verjaardag komt er een brief binnen dat haar zus Margot zich moet melden voor werk in Duitsland. Het blijkt dat haar beide ouders hier al langer van wisten en zij hebben een heel onderduik plan klaar liggen waar beide kinderen niks van wisten. Anne vindt het helemaal niet zo erg dat ze daar heen gaan, ze vindt het wel spannend. Ze gaan naar het huis waar vader Otto normaal werkt in een jam bedrijf, Opekta. Hier achter zit een achterhuis waar bijna nooit iemand komt, hier verblijft het gezin samen met het gezin van Pels. Vader Hermann van Pels en zijn zoon Peter van Pels zijn aardige mannen maar Peter’s moeder Auguste van Pels, die mag Anne niet. Anne mag haar niet omdat ze constant loopt te klagen over hoe slecht ze het hebben. Ik snap erg goed dat Auguste dit doet omdat ze erg lang en dicht op elkaar zitten met zijn allen. Dit word nog erger wanneer er nog iemand bij komt, tandarts Fritz Pfeffer. Anne slaapt met laatst genoemde op een kamer waar ook een schrijftafeltje in staat. Ze houd nog steeds elke dag een dagboek bij. Ze wordt verliefd op Peter van Pels en ze zijn vaak samen op zolder aan het praten. Anne is een enthousiast vrolijk meisje die veel praat. Tijdens dat ze het verhaal vertelt aan de uitgever stapt ze steeds even uit het achterhuis en zit ze weer aan tafel met de uitgever in het restaurant in Parijs. Ik vind dit erg origineel gedaan. Anne wist toen ze het huis in ging natuurlijk nog niet dat ze meer dan 2 jaar in het achterhuis zou zijn. In 1944 worden ze verraden en worden alle 8 mensen opgepakt en op de trein gezet. In het theater is dit alleen uitgebeeld doordat je ziet dat er Duitse soldaten binnen komen die iedereen meenemen het huis uit. Vervolgens stapt Anne haar vader, Otto Frank, het toneel uit op het podium om verder te vertellen. Hij vertelt dat het hele stel via kamp Westerbork in allemaal andere concentratiekampen terecht komt. Anne en Margot worden gescheiden van hun vader en gaan samen met hun moeder Edith naar kamp   Bergen-Belsen. Hier sterft hun moeder als eerst aan uitputting. Anne en Margot lijden beide aan vlektyfus tijdens het laatste gedeelte van hun verblijf. Otto Frank staat nog steeds op het podium dit alles te vertellen en vertelt ook nog dat mensen met tyfus erg lange dromen hebben die bijna echt lijken. Toen stapte de man weer van het podium en werd de zaal volledig donker. De stem van Margot Frank maakt Anne wakker en vraagt wat ze droomde. Anne vertelt dat ze droomde dat ze in Parijs was met al haar vrienden en daar een uitgever tegen kwam. Vervolgens wordt het toneel weer verlicht en is er een concentratiekamp zichtbaar. Anne en Margot liggen op een spoor, Anne staat op en huppelt vrolijk als ze eens kon zijn weg van het publiek. Het toneel werd weer donker en de hele zaal was stil. Het was een emotioneel moment voor vele maar niet voor mij. Ik vond het erg mooi gedaan hoe Otto Frank het toneel uitstapte en voor iedereen met 1 schijnwerper op hem gericht verder het verhaal vertelde, dat maakte wel indruk. Onderwerpen die met de oorlog te maken hebben spreken mij altijd wel aan, dit stuk valt natuurlijk ook in die categorie. Ook is dit stuk gemaakt om het verhaal van Anne Frank te vertellen wat zij op heeft geschreven in haar dagboek.

Aan wie zou je deze voorstelling aanraden?

Ik zou dit stuk aan iedereen aanraden want het is een mooie theatervoorstelling en je kan er veel van leren. De leeftijdsgrens die het theater zelf stelt, namelijk 10 jaar, is wel goed vind ikzelf omdat gebeurtenissen binnen een concentratiekamp niet voor kinderen onder die leeftijd geschikt zijn.

Link Rescensie Nu.nl:

http://www.nu.nl/cultuur-overig/3771188/recensie-anne-theaterstuk.html#premiere-theatervoorstelling-anne-6